fic khr BF once upon a moon

ข้อมูลเบื้องต้น

ถ้าคำขอของคุณเป็นจริง....... คุณคงจะดีใจไม่น้อย

คุณอาจจะดีใจมากๆ มากที่สุด..........................................

จนไม่ทันสังเกตว่า..................ผู้อื่นนั้น............ทุกข์ระทมเพียงใด


"ขอให้เรารักกันได้ซะที "
คำขอของร่างสูงผมบลอนด์อันแผ่วเบาลอดออกมาจากไรฟัน...

"ทำไมรุ่นพี่ถึงทำกับผมแบบนี้!!!!"

เนื้อเรื่อง

"ฉันรักแก ฟราน รักมาตลอด"
ร่างสูงว่า
"ขอโทษนะฮะรุ่นพี่........ไม่ใช่ว่าผมไม่มีใจให้กับรุ่นพี่....."
ร่างบางตอบก่อนจะถอยห่างออกจากร่างสูง

"แต่เรารักกันไม่ได้ ความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายมันเป็นไปไม่ได้"
ร่างบางรีบอธิบาย ก่อนจะหนีหายไปในความมืด

_________________________________________________________________________

ค่ำแล้ว ร่างสูงยืนอยู่ที่ระเบียงในปราศาทวาเรีย มือพาดราวระเบียงไว้ นัยตาจับจ้องไปที่ดวงจันทร์สีนวลเต็มดวงที่ส่องสว่างอยุ่เหนือหัวเขา

"ชิชิชิชิ เจ้าชายเคยได้ยินมาว่าเราขอพรจากดวงจันทร์ได้นา~"
เบลพูดกับตัวเขาเอง
"งั้น.....ขอให้เรารักกันได้ซะที"
เบลพูดแล้วมองไปที่ดวงจันทร์....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก"
ผมร้องลั่นเมื่อตื่นขึ้นมา  แต่ไม่ต้องห่วงครับ หน้าของผมยังเป็นเหมียนเดิม ไม่มีเปลี่ยนแปลง หน้าเด๊ดสะมอเร่(ตาย)เหมือนเดิม

ทำไมผมถึงมีหน้าอกล่ะ????(อึ๋มซะด้วย)
แล้วทำไมผมของผมถึงยาวล่ะ?(นุ่มซะด้วย)
แล้วทำไมไอ้นั่น .....ไอ้นั่นของผมมัน........... อ๊ากกกก เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย

ผมรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปส่องกระจกกรอบไม้อัดอย่างดีเคลือบน้ำยาในห้องนอน

อ๊ากกกกกก ไอ้ขนตายาวๆนี่มันอะร๊ายยยยยย
แล้วไอ้ปากบางๆแดงระเรื่อๆนี่มันอะร๊ายยยย นี่อย่าบอกนะว่า.....ผมกลายเป็นผ....ผ....ผ...ผผผผผ ผู้หญิง!!

ม่ายยยยยยยยยย

หลังจากที่พอทำใจได้กับสารรูปของตัวเอง ผมก็วิ่งไปหยิบกรรไกร กรรไกรตัดเล็บ และของอื่นๆอีกมากมาย

ถ้ารุ่นพี่เบลรู้จะทำยังไงดีเนี่ย??? เราไม่โดนกดไปแล้วเหรอ อ๊ากกกก ต้องรีบอำพรางโดยด่วน

เริ่มแรก ผมก็เอากรรไกรมาตัดผมให้สั้นเหมือนเดิม แม้มันจะเบี้ยวๆหน่อยก็เถอะ
ขั้นที่สอง ผมเอากรรไกรตัดเล็บมาตัดขนตายาวเฟื้อยของผมให้มันสั้นจนกด ดูเหมือนว่าผมจะรู้แล้วสิว่าทำไมรุ่นพี่ลุสซูเรียถึงชอบกรี๊ดเวลาเจอที่ตัดขนตา เพราะว่าเจ๊แกไม่อยากให้ขนตายาวขึ้น แม้ว่ามันจะยังสั้นจุ๊ดจู๋อยู่เหมือนเดิม เจ๊แกเลยทั้งเกลียดทั้งกลัวที่ตัดขนตา
ขั้นที่สามผมเอาสีน้ำสีขาวมาระบายปากตัวเอง ขมหน่อย แต่ถ้าทาน้ำหวานอีกนิดคงพอทนได้
ขั้นที่สี่ ผมเอาผ้าก๊อชพันแผลมาพันหน้าอกให้มันแบนแฟบ

หลังจากที่อำพรางตัวเสร็จสิ้น ผมก็รีบวิ่งแจ้นไปบอกให้ทุกคนไปหาผมที่ห้องประชุมยกเว้นรุ่นพี่เบล เพราะเขาอาจจะกดผมก็ได้ถ้าผมบอกไปว่าผมกลายเป็นผู้หญิง

-----ห้องประชุม----

"ก๊ากกกกกกกกกก"
รุ่นพี่สควอโล่ระเบิดหัวเราะออกมาเมื่อผมเล่าปัญหาให้ฟัง meไม่ขำด้วยนะเฟร้ย!!
"มันจะเป็นไปได้เหรอวะ อยู่ๆก็ตื่นมาเป็นผู้หญิง ถ้าแกพยายามจะทำให้ฉันหัวเราะล่ะก็ฉันไม่เอาด้วยนะ มุขสุดยอดฝืดเลย"
แซนซัสว่าแล้วเอาเท้ามาก่ายบนโต๊ะสีทอง
คิดว่าผมเป็นคนชอบเรื่องพรรดนี้เหรอ??

"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสิฮ้า อุ๊ย เจ๊อยากเป็นโรคแบบฟรานเร็วๆจังเลยฮ่ะ"
เจ๊ลุสลุกขึ้นมาแล้วบิดก้น
งั้นก็มาสลับตัวกับผมสิ

"ถ้าเบลรู้แกโดนกดแน่"
รุ่นพี่สควอโล่เตือน
ไม่ต้องย้ำเซ่! อย่ามาย้ำ

"ใครก็ได้ช่วยทีเซ่"
ผมว่าแล้วเอาหน้าทาบกับโต๊ะประชุม

ทุกคนดูท่าทางเครียดๆ แต่ไม่นานก็ยิ่งเครียดกว่าเดิม เมื่อเสียงเจ้ากรรมดันดังขึ้น

"ชิชิชิชิ งั้นนายก็มีเรื่องจะเคลียร์กับฉันแล้วล่ะ ฟราน"
รุ่นพี่เบลสอดขึ้นมาแล้วลากตัวผมไปซักที่หนึ่ง ซวยแล้วมั้ยล่ะ?

---ร้านเสื้อผ้า เชอ-แตม-----

"ชิชิชิชิ เอาชุดนี้ฮะ จ่ายสดเลย"
รุ่ยพี่เบลพูดกับพนักงานแล้วโยนผมเข้าไปในห้องลองชุดพร้อมกับชุดชุดหนึ่ง

มันเป็นเสื้อเกาะอก แต่มีสายอะไรสักอย่างสีดำมารัดเป็นแขน ตัวเสื้อสีชมพูลายขวางตัดกับสีขาว ดูเหมอือนแฟชั่นของปารีส กระโปรงสั้นมากๆๆๆๆๆ สีน้ำตาลอ่อนลายสก๊อต กับเข็มขัดสีขาวหัวทอง

รุ่นพี่อยากให้ผมใส่ชุดของผู้หญิงเหรอ?????

"ชิชิชิชิ ถ้าแกไม่ยอมใส่ชุดนั้นออกมาชั้นจะฝังแกทั้งเป็นพร้อมกับร้านนี้เลย"
เสียงอันไม่พึงประสงค์ดังมาจากข้างนอก ผมต้องใส่มันจริงๆเหรอ?

"มาแล้วๆๆ อ๊ะ......."
รุ่นพี่เบลร้องแล้วเอามือมาปืดหน้า แต่ผมก็ยังเห็นอยู่ดีแล่ะว่าหน้าของรุ่นพี่แดงขนาดไหน

"รุ่นพี่..... อย่าแกล้งกันอย่างนี้สิ ครับ พาผมกลับเถอะนะ น้า น้า"
ผมพยายามอ้อน โดยการป้อนคำหวานแล้วเกาะแขนรุ่นพี่เบลแน่น ทำให้เขามองผมแบบอายๆ ท่าทางขะช็อกนะนั่น

"ฟราน ......ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ"
เขาพูดเสียงแผ่วเบาแล้วอุ้มผมในท่าเจ้าชาย แล้วกระโดดไปบนหลังคาบ้านคนอื่น นี่ผมจะถูกลักพาตัวไปไหนอีก ??????

----สวนสนุก---
โหมด เบล----

"ชิชิชิชิ เรา มาเดทกันเถอะนะ"
เจ้าชายว่าแล้วดึงมือของฟรานมา

ทำไมอยู่ๆเจ้ากบมันถึงน่ารักอย่างนี้ แล้วทำไมมันถึงกลายเป็นผู้หญิง ช่างเถอะ เพราะตอนนี้เราก็รักกันได้แล้ว...ใช่มั้ย?

เจ้าชายคิด ก่อนจะลากฟรานเข้าไปในสวนสนุก

"ฟราน เล่นบ้านผีสิงกันเถอะ"
เจ้าชายว่าแล้วลากฟรานเข้าบ้านผีสิง

หลังจากที่เดินเข้ามาได้สักพักเจ้าชายกับฟรานก็เจอ มือ เห็นได้ชัดว่าเป็นของปลอม ชิ ไม่เห็นสนุกเลย

สักพักก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า "ช่วยด้วยยยยยย" ไม่เห็นน่ากัลว

สักพักก็มีคนแต่งเป็นผีออกมา แต่เจ้าชายสังหารมันไปแล้วล่ะ ชิชิชิชิ

จนมาถึงประตูบานหน่ง พอเดินเข้าไปก็เป็นกห้องมืดๆ อะไรจะเกิดขึ้นอีกล่ะ? ชิชิชิชิ ไม่เห็นกลัว

"นี่ฟราน เข้าชายเบื่ออ่า ออกกันเถอะ"
เจ้าชายบอกฟราน ในความมืด
"คงจะไม่ได้หรอกนะครับรุ่นพี่"
ฟรานตอบมา
"ทำไมล่ะ? แกชอบที่นี่เหรอ?"
"เปล่าครับ.... เพราะว่า......ผมน่ะ อยากได้วิญญานของรุ่นพี่"

ฟรานพูดก่อนจะเปิดไฝฉายสองไปที่หน้า เผยให้เห็นเลือดที่ไหลย้อยเต็มหน้าสวยๆ(?)ของฟราน

อ๊ากกก ฟรานเป็น...ผผผผผผผ ผี!!!!

"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
เจ้าชายกรีดร้องแล้วลงไปกองกับพื้น

ผีเจ้ากบเริ่มหัวเราะด้วยใบหน้าที่มีความสุข .......ไม่ใช่หน้าตาย.........เหมอืนที่เคยเจอทุกวัน
"ก๊ากกกก รุ่นพี่เชื่อด้วย"
ฟรานพูดแล้วปาดลิปสติกออกจตากหน้า นี่กล้าหลอกเจ้าชายเหรอ

เจ้าชายค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินไปดึงตัวฟรานมาหมายจะทำโ แต่ว่า....ทำไมร่างกายมันถึงขยับไปเอง..

เราค่อยๆประกบปากกัน....เสมือนว่าเวลามันหยุดนิ่ง.......ไม่เคลื่อนไหว หลังจากที่เราแยกออกจากกัน ก็ไม่มีใครพูดอะไรด้วยกันอีกเลย

-----ห้องของเบล----
โหมด ฟราน-----

"เอ่อ...นี่ ฟราน อยู่ด้วยกันต่อ....อีกสักแป๊บ...จะได้มั้ย?"
รุ่นพี่เบลพูดเมื่อผมเดินมาส่งที่ห้อง
ผมเลยเดินเข้าไปในห้องและนั่งลงบนเตียงของรุ่นพี่เบล

"ฟราน......ที่นายเคยบอกว่าเรารักกันไม่ได้ เพราะเราเป็นผู้ชายใช่มั้ย?"
รุ่นพี่เบลเริ่มคุย
"แต่ว่า......ตอนนี้ ฟรานเป็นผู้หญิงแล้ว....เราก็รักกันได้..ฬช่มั้ย?"
เขาต่อ

"รุ่นพี่"
ผมเอ่ยเบาๆ
"ขอโทษนะฟราน"
รุ่นพี่เบลว่าก่อนจะลงไปนอนบนเตียง
"รุ่นพี่ไม่ต้องขอโทษหรอก เพราะทุกอย่างน่ะ ไม่ใช่ความผิดของรุ่นพี่อยู่แล้ว"
ผมตอบไป แม้ว่าใจจริงอยากขะตะโกนเสียงดังใส่หน้ารุ่นพี่ที่ทำให้ผมกลายเป็นผู้หญิงใจจะขาด อย่าคิดนะว่าผมจะไม่ได้ยินที่รุ่นพี่ขอพรจากพระจันทร์น่ะ

"เพราะยังไง.....รุ่นพี่ก็ต้องรับผิดชอบอยู่ดี"
ผมต่อ แล้วลงไปนอนบนเตียงอย่างเนียนๆ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ฮ้าวววว"
ผมหาวหวอดเมือ่ตื่นขึ้นมา
ผมมองไปที่ตัวผมเองแล้วเบิกตาโพลง.. อ้าว ฝันไปหรอกเหรอ -*-

ตึกตึกๆๆๆๆๆ

"ว้อยยย วิ่งเบาๆดิวะ"
เสียงสควอโล่ดังมาจากห้องโถง ผมรีบเลี้ยวตัวแล้ววิ่งเข้าไปในห้องประตูสีขาวทันที

"อ้าว เจ้ากบ มาทำอพไรที่นี่แต่เช้าล่ะ?"
รุ่นพี่เบลเจ้าของห้องยิ้มกริ่มทัดทายผมทันที
"เอ่อ... รุ่นพีเบล ผมว่า เรื่องที่พูดไปเมือวาน ว่า เราเป็นผู้ชาย....เอ่อ.... รักกันไม่ได้........ ผม....ขอถอนคำพูดฮะ"
รุ่นพี่เบลเลิกคิ้ว

"แกจะบอกว่าแกไม่ถือแล้วเหรอเจ้ากบ?"
ผมพยักหน้ารัวๆ

"ชิชิชิชิชิ มานี่มา"
"ว้าย"
ผมร้องเมื่อโดนรุ่นพี่เบลดึงไปนั่งตัก
ระวังกระดูกหักนะครับรุ่นพี่ -*- เพิ่งกินหม้อไฟมาเมื่อวานด้วย เติมไปหลายถ้วยเลย -*-

"แต่ถึงยังไง.... รุ่นพี่ก็... ตัดใจจากผมได้แล้ว ใช่มั้ยครับ?"
ผมถามไป ใจเต้นรัว
"เปล่านี่"
"เอ๋?"

รุ่นพี่เบลถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะยื่นหน้ามากระซิบที่หูผมอย่างแผ่วเบา

.......

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ผมเดินอย่างเหม่อลอยออกมาจากห้องของรุ่นพี่เบล พลางนึกถึงคำพูดที่รุ่นพี่ได้พูดไว้

"ถึงจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ก็รักทั้งนั้นแหละน่า"

ผมเริ่มยิ้มออกมา แล้วหัวเราะอย่างมีความสุข พลางเอาหูแนบกับบานประตูสีขาว ซึ่งได้ยินเสียงเจ้าของห้องหัวเราะมาอยู่รำไร.